Symbol Holocaustu i nazistowskich zbrodni

Na mojej kilkunastodniowej, objazdowej wycieczce obowiązkowo został wpisany Oświęcim. Temu małemu miastu liczącemu ponad 40 tys. mieszkańców wojna nadała charakter. Przyjeżdżamy tu w celu obejrzenia muzeum Auschwitz-Birkenau. I już później nie mamy ochoty na zwiedzanie miasta. Każdy powinien to miejsce zobaczyć.

Esesman prowadzący apel przyjmował meldunki o stanie liczbowym więźniów. W przypadku stwierdzenia braku któregoś z nich, pozostali karani byli długotrwałym staniem na baczność, niezależnie od warunków atmosferycznych.

Esesmani publicznie wykonywali egzekucje przez powieszenie. Największa z nich miała miejsce 19 lipca 1943 roku. Na specjalnie zbudowanej szubienicy esesmani powiesili 12 Polaków, podejrzewanych o udzielenie pomocy w zorganizowaniu ucieczki trzech innych więźniów. Po wojnie Muzeum wykonało rekonstrukcję szubienicy.

Tu znajdował się barak obozowego Gestapo, w którym przesłuchiwano m.in.więźniów  podejrzanych o udział w obozowej konspiracji lub przygotowywanie ucieczek. Przesłuchania, w trakcie których byli bestialsko torturowani i bici, trwały często wiele godzin. Wielu z nich zginęło. 

16 kwietnia 1947 roku, z wyroku Najwyższego trybunału Narodowego w Polsce, powieszony został tutaj założyciel i pierwszy komendant obozu Rudolf Hoess.

Pierwsze krematorium utworzone na terenie przedwojennych magazynów funkcjonowało od 15 sierpnia 1940 roku do 1943 roku. Największe pomieszczenie w budynku przeznaczono na kostnicę, która jesienią 1941 roku zaadaptowana została na pierwszą, prowizoryczną komorę gazową. Esesmani zabili w niej przy użyciu cyklonu B nowo przywiezionych Żydów, a także kilka grup radzieckich jeńców wojennych. Rozstrzeliwano tu także Polaków skazanych na śmierć przez niemiecki sąd doraźny. Po wojnie Muzeum dokonało częściowej rekonstrukcji. Odtworzono m.in. komin i dwa piece, wykorzystując oryginalne elementy, a także kilka otworów w stropie komory gazowej.