Cmentarz okryty białym woalem
strzelają z hukiem w deszczu płonące znicze
spadają chłodne krople deszczu
jak słone łzy na policzek.
Ci co odeszli nie maja już nic
daleka przed nimi droga do boga
i całun z ziemi czarnej i mokrej
niczym kajdany na ich nogach.
Znicze migają jak ludzkie oczy
czuć zapach wosku i wonnej żywicy
maszerują pokolenia w pochodzie żywych
skruszeni pokutnicy.
Gdzieś z boku słychać cichą modlitwę
stawiają kwiaty zmarłym w darze
spadają ostatnie z drzew złote liście
typowe jesienne pejzaże.
Wracają wspomnienia za tymi co odeszli
leją się łzy wzruszenia
kolejne puste buty ktoś odszedł na wieczność
nie zdążył powiedzieć do widzenia.
I tak co roku od zarania dziejów
ciągną się ludzkie tłumy
kolejny marsz żywych w hołdzie umarłym
chwila refleksji zadumy.
Autor: Henryk Siwakowski
W 2005 roku powstała strona internetowa dokumentująca żydowskie cmentarze w Polsce. Jej autorzy mają nadzieję, że dzięki informacjom zawartym na stronie ludność zacznie bardziej dbać o pozostałości po żydowskich cmentarzach. Wszak Żydzi od wieków byli obecni w Polsce.
Wiele cmentarzy żydowskich zniszczono w czasie wojny i po wojnie wykorzystując macewy m.in. jako płyty chodnikowe i do prac budowlanych.
Lapidarium znajduje się na cmentarzu komunalnym.
Ocalone macewy przymocowano do muru.
Fragment wiersza " Żydzi " J. Tuwima
"Czarni, chytrzy, brodaci,
Z obłąkanymi oczyma,
W których jest wieczny lęk,
W których jest wieków spuścizna,
Ludzie,
Którzy nie wiedzą, co znaczy ojczyzna,
Bo żyją wszędy,
Tragiczni, nerwowi ludzie,
Przybłędy.
Szwargocą, wiecznie szwargocą
Wymachując długimi rękoma,
Opowiadają sobie jakieś trwożne rzeczy
I uśmiechają się chytrze,
Tajnie posiedli najskrytsze
Z miliarda czarnych, pokracznych literek
Ci chorzy obłąkańcy,
Wybrany Ród człowieczy!
Pomazańcy!"
